Als een stripverhaal tot leven komt

Tijdens het 'theater' gedeelte van de vorige les merkte ik dat leerlingen het heel moeilijk hadden om met lichaamstaal te werken. Leerlingen hebben weinig besef van uitstraling en zijn vaak nog heel verlegen om zichzelf te tonen aan hun klasgenoten. Ik besloot hierop verder te werken met enkele verhalende bewegingsoefeningen.

Eerst en vooral liet ik de leerlingen in strips kijken. En vroeg hen of de personages stil stonden of aan het bewegen waren. Hoe zie je dat die personages in beweging zijn?

Na deze afbeeldingen bestudeert te hebben, spelen we zelf 'Jommeke'. Hierbij lopen de leerlingen door de klas door elkaar. De leerkracht roept op een bepaald moment een actie van Jommeke en de leerlingen bevriezen in die actie. Bv

-Jommeke loopt naar professor Gobelijn. -Jommeke is op stap en ziet de Miekes naar hem zwaaien. -Jommeke denkt diep na over het probleem van professor Gobelijn. -Jommeke zoekt Filiberke op het drukbevolkte strand. -Jommeke doet ochtendgymnastiek. -Jommeke heeft een idee! Nu zijn de leerlingen klaar om een 'tableau vivant' te maken. De klas wordt opgedeeld in groepjes van 4-5 leerlingen en zij brengen in 4 beelden een korte anekdote. Bv;  'De familie Peters hebben een gezellige tv-avond. Ze doen de tv uit en gaan slapen. Als ze opstaan merken ze dat hun huis helemaal overhoop ligt! Er is ingebroken…..' Zij krijgen 10 minuten de tijd om dit verhaal te maken. Daarna tonen ze dit aan hun medeleerlingen. Die kunnen hun ogen sluiten en wanneer een teken gegeven wordt, zien zij de volgende prent. Als het publiek het verhaal kan raden is de opdracht geslaagd! Het publiek krijgt dan ook een fototoestel, waarmee zij de beelden kunnen vastleggen. Hier is het ook gepast om even de geschiedenis van een 'tableau vivant' uit de doeken te doen.  Letterlijk betekent ‘tableau vivant’: levend schilderij. Het tableau vivant ('levend schilderij') is een 18de en 19de-eeuwse theatervorm waar de arbeidersbeweging veel gebruik van heeft gemaakt. Het werd opgevoerd tijdens feestavonden en politieke bijeenkomsten. Het tableau vivant bestond uit stilstaande, gekostumeerde mensen in een symbolische opstelling met decorstukken. De opstelling werd achter een gesloten gordijn gemaakt. Als iedereen in de juiste houding stond, ging het gordijn open en kon het publiek een of hooguit twee minuten kijken. De leerlingen weten nu wat een fotostrip kan inhouden en krijgen nu de kans om de strip tot leven te laten komen. Zij krijgen een foto te zien uit een artistiek fotoboek en gaan in die poses staan. Daarna verzinnen zij zelf waar ze zijn, wat daar gebeurt, wie ze zijn...Er mag gesproken worden, maar er kan telkens maar één leerling aan het woord zijn. Daarna demonstreren ze dit opnieuw aan hun publiek.